Как будет корь на казахском
Қызылша ауруы
Қызылша (корь) – парамиксовирустармен қоздырылатын, ауа-тамшылы механизм арқылы берілітін, клиникасы циклді ағымымен, қызбамен, интоксикация белгілерімен, катаральды синдроммен, макулопапулезді бөртпемен және ерекше энантемалармен сипатталатын жедел жұқпалы ауру.
Қызылша жаппай таралған ауру. Бұрын қызылшамен ауырмаған және оған қарсы егілмеген адамдар ауруға өте қабілетті, әрі олар кез-келген жас шамасында ауыруы мүмкін. Қызылшаға қарсы вакцинация жүргізілгенге дейін, 95% балалар қызылшамен 16 жасқа дейін ауырған. Ал қызылшаға қарсы егу жұмыстары кең жүргізілгеннен кейін, қызылшамен ауыру едәуір төмендеген. Бірақ қызылша ауруы сақталған және соңғы жылдары оның өсу тенденциясы байқалып отыр. Қызылшадан толық сақтану үшін 15 айлық жасқа дейінгі сәбилердің 94-97%-на иммунизация жасау керек. Бұны тіпті дамыған елдерде де іске асыру қиын. Сырқаттанудың басым мөлшері ересек жастағы адамдардың арасында байқалуда (мектеп жасындағы балалар, жасөспірімдер, әскери қызметкерлер, студенттер және т.б.). Бұл иммунизациядан кейін 10-15 жылдан соң иммунитеттің төмендеуімен біршама байланысты.
Тарихи мәліметтер. Аурудың қоздырғышы — вирус екенін 1911 ж. Андерсон және Гольдбергер анықтаған. Қызылшаның клиникалық көріністерін зерттеген ғалымдар: Н.Ф.Филатов, Д.И.Доброхотова, С.Д.Носов, Л.В.Быстрякова, В.Ф.Попов, И.Ж.Жаинбаев.
Қызылша этиологиясы. Қызылша қоздырғышы (Polinosa morbilliorum) парамиксовирустарға қатысты. Қызылша вирустарының тегіне, сондай-ақ ит пен ірі қара мал обасының вирустары да кіреді. Қызылша вирусы морфологиялық жақтан басқа да парамиксовирустармен ұқсас, оның вирионының диаметрі 120-250 нм. Қабықтары 3 қабаттан тұрады – белоктық, липидтік, гликопротеидтік. Құрамында РНҚ бар. Маймылдар үшін де патогенді. Сыртқы ортада төзімсіз. Қоздырғыш организмде ұзақ персистенцияланып, аурудан кейін баяу дамитын инфекция – жеделдеу склерозды менингоэнцефалит дамуы мүмкін.
Эпидемиологиясы. Жұқпалы аурудың көзі — тек қана науқас адам. Ол жасырын кезеңнің соңғы 2 күнінде, бөртпе шыққаннан кейінгі 4 күнге дейін сыртқы ортаға қызылша вирустарын бөледі. Бөртпенің 5-ші күнінен бастап аурудың жұғу қауіпі жойылады. Инфекцияның берілу механизмі — ауа-тамшылы. Ауруға жоғары қабылдаушылық тән. Контагиозды индексі бұрын 1,0 болған, вакцинациядан кейін -0,1-0,2. Ауру жыл бойына тіркелгенмен, оның өршу мерзімі қарашадан наурызға дейін байқалады.
Қызылша патогенезі. Инфекцияның кіру қақпалары — жоғарғы тыныс алу жолдарының шырышты қабықтары. Вирус тыныс алу жолының эпителийінде көбейеді. Жасырын кезеңнің соңғы күндерінде, бөртпе шыққаннан кейінгі 1-2 күн ішінде, вирусты қаннан бөлуге болады. Қоздырғыш бүкіл ағзаға гематогенді таралады. Жасырын кезеңнің аяғында вирусемияның тым шиеленіскен 2-ші толқыны байқалады. Вирусты сондай-ақ кеңірдектің шырыш қабықтарынан, бронхтардан, кейде дәреттен табуға болады. Гиперплазиялы лимфоидты тіндерден, соның ішінде лимфа түйіндерінен де, көмекей бездерінен, көкбауырдан гигантты ретикулоэндотелиоциттерді табуға болатыны анықталған. 3-ші күні вирусемия бірден төмендеп, 4-ші күні вирус әдетте табылмайды. Қызылша кезінде ағзаның ерекше аллергиялық құрылысы дамиды, ол ұзақ уақыт сақталады. Қызылша анергия жағдайына алып келіп, залалданған адамдарда аллергиялық реакциялардың (туберкулин, токсоплазмин және т.б.) жойылуы көрінген, сондай-ақ созылмалы аурулардың (туберкулез және т.б.) асқынуы байқалған. Иммунодепрессия бірнеше ай сақталады. Африка елдерінде, қызылша өршігеннен кейінгі бірнеше айдың ішінде, балалардың арасында ауру мен өлім қаупі, қызылшамен ауырмаған балалармен салыстырғанда 10 есе артық екені анықталған.
Ауруды бастан өткізгеннен соң тұрақты иммунитет қалыптасады. Аурудың қайталануы сирек. Вакцинациядан кейінгі иммунитет тым қысқа мерзімді (егуден соңғы 10 жылдан кейін егілгендердің тек 36%-да ғана қорғаушы антиденелердің титрлері сақталады). Вакцинаға реакция байқалған адамдар айналасындағылар үшін қауіпсіз.
Қызылшаның клиникалық көріністері. Қызылшаның жасырын кезеңі 9-11 күнге созылады. Иммуноглобулинмен алдын алу шараларын жүргізу барысында, оның 15-21 күнге дейін созылуы мүмкін. Ауру циклді түрде дамиды. Бастапқы немесе продром кезеңі дене қызуының 38-39°С дейін көтерілуімен, шаршағыштықпен, тәбетінің нашарлауымен сипатталады. Катаральды көріністер қалыптасады. Құрғақ жөтел басталады, конъюнктивит, склерит, жарықтан қорқу, блефароспазм пайда болады. Ұсақ қызыл дақты қызылша энантемалары ( Филатов-Коплик-Бельский дақтары ) пайда болады, ол жиі жұмсақ және қатты таңдайдың шырышты қабықтарына жайыла бастайды. Оның сыртқы түрі ұнтақ жармасына немесе кебекке ұқсайды. Экзантеманың пайда болуымен олар жойылады. Бастапқы кезеңнің аяғында (3-4-ші күні) дене қызуы төмендеп, содан кейін қызылша бөртпесінің пайда болуымен, қызба қайтадан аса жоғары деңгейге дейін көтеріледі. Бөртпе кезеңі дақты-папулезді бөртпенің пайда болуынан басталады. Қызылша экзантемалары бөртпенің сатылы шығумен сипатталады: 1-ші күні бөртпе элементтері бет және мойында пайда болады; 2-ші күні — кеудеде, қолдарда, жамбаста, 3-ші күні бөртпе аяқ пен табандарды қамтиды, ал бетте ол ағара бастайды. Бөртпе бет және мойында, кеуденің жоғарғы тұстарында жиі орналасады. Элементердің диаметрі –10 мм. 3-4 күннен кейін бөртпе ағарып, олардың орнында пигментация қалады. Одан әрі кебек тәрізді қабыршақтану байқалады (бетте, кеудеде).
Аймақтық лимфа түйіндері (мойын және шүйде) үлкейеді және оларды пальпациялағанда ауырсыну сезімі анықталады. Балалардың 50%–да көкбауыры үлкейеді Өкпеде шашыраңқы құрғақ сырыл, кейде көпіршікті ылғалды сырыл естіледі. Кейбір науқастарда ішінің ауыруы және өтуі байқалады.
Митигирленген қызылша. Жасырын кезең барысында профилактикалық иммуноглобулин енгізілсе немесе қан мен плазма құйылса залалданған адамдардың ауруы жеңіл түрде өтеді. Ол ұзарған жасырын кезеңмен (21 күнге дейін) ерекшеленеді, әдетте ол дене қызуының аздап көтерілуімен өтеді, Бельский-Филатов-Коплик дақтары байқалмайды. Асқынулары болмайды.
Қызылшаға қарсы тірі вакциналарды енгізу барысында егілген адамдардың 25-50%-да әртүрлі реакция көріністері тіркеледі. Жасырын кезең дегенмен де 9-10 күнге дейін қысқарады. Дене қызуының көтерілуі, жоғарғы тыныс алу жолдарының катары, мардымсыз макулопапулезді бөртпе байқалады. Кейбір балаларда құрысу және лоқсу болуы мүмкін.
Қызылшаның клиникалық көріністері
Иммунды жүйесі бұзылған науқастардағы қызылшаның ағымы. АИВ-инфекциямен залалданғандар және онкологиялық науқастарда аурудың ағымы ерекше болады. Көп жағдайда (80%) қызылшаның өте ауыр өтетіні белгілі. Онкологиялық науқастардың қызылшамен ауырғандарының 70%-да өлім қаупі байқалса, АИВ-залалданғандарда — 40%. Өте ауыр ағымға қарамастан, науқастардың 30%-да экзантема жойылады, ал 60%-да — бөртпе атипті болады. Ауыр асқынулар жиі дамиды (энцефалит, өкпе қабынуы және т.б.).
Қызылша асқынулары. Тыныс алу жолдары шырышты қабықтарының қызылша вирусымен зақымдануы бронхиттің, жалған круптың, бронхиолиттің, өкпе қабынуының дамуына алып келуі мүмкін. Өкпе қабынуының кейбір түрлерінде басты рольды вирус атқарады. Көздің дәнекер қабығынан басқа, кейде көздің мөлдір қабығы да зақымға ұшырайды. Сирек дамитын асқынуларға миокардит, гепатит, гломерулонефрит жатады.
Ауыр асқынуларға орталық жүйке жүйеснің зақымдануы (энцефалит, менингоэнцефалит) жатады (1000 науқастың 1-де). Энцефалиттің белгілері экзантема пайда болғаннан кейін 1 аптадан соң білінеді, кейде кеш пайда болуы да мүмкін (2-3 аптадан кейін). Дене қызуы қайтадан көтеріліп, ағзаның улануы, ұйқышылдық, ақыл-есті жоғалту, амимия, нистагм, бет жүйкесінің невриті, аяқ-қолдың салдануы, іш рефлекстерінің жойылуы білінеді.
Шеткі қанда лейкопения, лимфоцитоз, ЭТЖ жоғарылайды.
Диагностикасы. Аурудың шиеленісу кезеңінде типті қызылшаның диагнозы қиындық тудырмайды. Қызылша экзантемасының пайда болуына дейінгі бастапқы кезеңде, диагноз төменгі қабақтың ісінуімен қатар көздің дәнекер қабығының қабынуына, үстіңгі тыныс алу жолдарының катарына, энантемаға, Бельский-Филатов-Коплик дағының анықталуына, бөртпенің дақты-паулезді, қосылуға бейім бөртпелердің сатылы түрде дамуына негізделеді.
Егілген науқастардағы аурудың атипті ағымын анықтау өте қиын. Ауруды қызамықтан, энтеровирусты экзантемадан, Розенбергтің инфекциялық эритемаларынан, аллергиялық бөртпеден, жұқпалы мононуклеоздан ажырату керек. Ол үшін лабораториялық әдістер қолданылады. Бастапқы кезеңде және бөртпеден кейінгі алғашқы 2 күнде қақырықтан, мұрын шырышынан немесе дәреттен көп ядролы гигант клеткаларын табуға болады. Осы материалдан, дақылды клеткаларындағы, қызылша вирус бөліп алуға болатыны белгілі. Вирусты иммунофлюоресценция әдісімен анықтуға болады.
Серологиялық әдістер кең қолдануда: ТГАР, КБР, ИФА. IgM класына жататын антиденелер аурудың жедел түріне сәйкес келеді, ал IgG класына жататын антиделер бұрын болған инфекцияны немесе вакцинация болғанын көрсетеді. ПТР нәтижелі болады.
Қызылша емі. Этиотропты емі жетілмеген. Клиникалық белгілері білінгенде қызылшаға қарсы иммуноглобулин ешқандай әсер бермейді. Науқас үйде емделуі тиіс. Ал ауруханаға асқынған жағдайда және эпидемиологиялық көрсеткіш бойынша жатқызылады. Қызба кезеңінде төсектік режим ұсынылады. Төсекті көзге күн түспейтіндей қою керек. Науқасқа көп мөлшерде сұйықтық беріледі, жеміс шырындары, витаминдер. Көзге 20% сульфацил-натрий ерітіндісі, күніне 3-4 рет пайдаланылады.
Антибиотиктер тек қана аурудың бактериальды асқынулары дамығанда тағайындау керек: ампициллин, цефалоспориндер, макролидтер.
Алдын алу шаралары. Қызылшаға қарсы пассивті иммунизация жүргізу керек. Пассивті иммунизация 3 жасқа дейінгі балаларға, жүкті әйелдерге, туберкулезбен ауыратын науқастарға, әлсіз иммунды жүйелі адамдарға көрсетілген. 3 жастан жоғары қызылшамен ауырмаған, әрі қызылшаға қарсы егілмеген балаларға жедел түрде қызылшаға қарсы вакцина егілуі керек. Ауру кезінде баланы балалар мекемесіне 17 күн бойы жібермеу қажет, ал профилактикалық иммуноглобулин қолданғандарды –21 күн.
Қызылшадан сақтандырудың сенімді әдісі тірі вакцинамен иммунизация жасау. Бұл егу қорғаушы әсерді 15 жыл бойы сақтайды. Тірі вакцинаны жүкті әйелдерге, туберкулез, лейкоз және лимфомамен ауыратын науқастарға, сондай-ақ АИВ-залалданғандарға белгілемейді. Көп елдерде вакцинаны екі дозада қолданады. Бірінші вакцинаны 1 жасқа жақын балаларға енгізсе, 2-ші егуді 15-18 айлық балаларға жасайды. Иммунизация барысында балалардың 95% жақсы нәтижелілікке жетеді.
[youtube.player]Ударение в слове: к`орьУдарение падает на букву: о
«…2.1. Корь представляет собой острое инфекционное заболевание, характеризующееся в типичной манифестной форме совокупностью следующих клинических пр
корь ж мед. Masern plСинонимы: болезнь
ж мед.Masern plСинонимы: болезнь
ж. мед.rougeole fСинонимы: болезнь
Искон. Производное от той же основы, что кора, короста и др.. Болезнь названа по сыпи (покрывающей тело больного), которая подобна коре дерева, со врем
ко́рь,
ко́ри,
ко́ри,
ко́рей,
ко́ри,
ко́рям,
ко́рь,
ко́ри,
ко́рью,
ко́рями,
ко́ри,
ко́рях
(Источник: «Полная акцентуированная парадигма по А
жен. мед. адзёр, род. адру муж.
КОРЬ, -и, ж. Острая вирусная, преимущ. детская болезнь,сопровождающаяся поражением дыхательных путей, сыпью. II прил. коревой, -ая,-ое.
КОРЬ , -А, ср., собир. Кора, снятая с дерева. II прил. корьевой, -ая,-ое.
(measles) остроинфекционное вирусное заболевание, эпидемии которого возникают каждые 2-3 года; болеют корью преимущественно дети. После инкубационного
ж. мед.
кызылча (балдардын жугуштуу оорусу).
корь I I. (род. п. -и) – название детской болезни, коря́вый, укр. кiр, род. п. ко́ру, польск. kurу (мн.) из *kóry, также chór (вероятно, под влиянием
(morbilli) острая инфекционная болезнь, преимущественно детского возраста, вызываемая вирусом кори рода морбилливирусов, передающаяся воздушно-капельны
I(morbilli)острая инфекционная болезнь, сопровождающаяся интоксикацией, катаральным воспалением слизистых оболочек верхних дыхательных путей и глаз, пя
КОРЬ, острое вирусное заболевание преимущественно детей: лихорадка, сыпь, воспаление слизистых оболочек дыхательных путей, глаз. Заражение от больного
сущ. жен. родамед.детская заразная болезнькір імен. чол. роду, тільки одн.¤ заболеть корью — захворіти на кір
КОРЬ, -и, ж. Острая вирусная, преимущ. детская болезнь, сопровождающаяся поражением дыхательных путей, сыпью. || прилагательное коревой, -ая, -ое.
<²m’es:ling>1. mässling
2. mässling -en
1) Орфографическая запись слова: корь2) Ударение в слове: ко`рь3) Деление слова на слоги (перенос слова): корь4) Фонетическая транскрипция слова корь :
КОРЬ , острое вирусное заболевание преимущественно детей: лихорадка, сыпь, воспаление слизистых оболочек дыхательных путей, глаз. Заражение от больного
КОРЬшироко распространенное острое инфекционное заболевание, встречающееся главным образом у детей и характеризующееся повышением температуры, катараль
II. (род. п. -и) – название детской болезни, корявый, укр. кiр, род. п. кору, польск. kurу (мн.) из *kory, также chor (вероятно, под влиянием польск. с
Кому-то может это показаться странным, но название этой болезни тесными узами связано с существительными кора или корыто. А болезнь корь получила свое
спецсл. убийство, выполненное столь искусно, что смерть кажется наступившей или от естественных причин, или от несчастного случая.Синонимы: болезнь
Сидеть на корю. Ряз. Владеть дедовским имуществом. СРНГ 15, 38.Синонимы: болезнь
корь, -иСинонимы: болезнь
острое заразное заболевание, сопровождающееся повышением температуры, интоксикацией, катарами слизистых оболочек верхних дыхательных путей и гл
f
Masern pl, Morbilli m, pl, Rotsucht f
митигированная корьослабленная корь
ж.
morbillo m
Итальяно-русский словарь.2003.
Синонимы:
болезнь
Firangi (-), surua (-), ukambi ед.
ж мед
sarampo mСинонимы: болезнь
ко’рь, ко’ри, ко’ри, ко’рей, ко’ри, ко’рям, ко’рь, ко’ри, ко’рью, ко’рями, ко’ри, ко’рях
мед.Корь — острое высоко контагиозное инфекционное заболевание, протекающее с интоксикацией, катаральным воспалением дыхательных путей, конъюнктивитом,
КОРЬ кори, мн. нет, ж. (мед.). Детская заразная болезнь, сопровождающаяся сыпью и лихорадкой.
Корьострое высококонтагиозное заболевание детей, вызываемое морбилливирусом (см. Морбилливирусы) кори. Заражение происходит капельным путем. Инкубацион
麻彦 mázhěnСинонимы: болезнь
КОРЬ, корюха ж. пск. корюшки мн. повальная, более детская, болезнь, с особою сыпью, жаром, болью горла, глаз и пр. (см. также корень). | вологодск. мол
КОРЬ, чрезвычайно заразное вирусное детское заболевание. Инкубационный период длится две недели, после чего корь проявляется повышением температуры тел
Rzeczownik корь f Medyczny odra f
сущ.жен.хӗрлӗхен, хӗрлӗ шатра (ачапӑча чирӗ)
– острая инфекционная болезнь вирусной этиологии с воздушно-капельным механизмом передачи, характеризующаяся лихорадкой, катаральным воспалением слизис
корь = ж. мед. measles pl.
Если во сне вы болеете корью – это предвещает печаль и озабоченность, вызванные проблемами в торговых делах. Если корью болеют другие – наяву вам доста
острое вирусное заболевание, преим. детей: лихорадка, сыпь, воспаление слизистых оболочек дыхат. путей, глаз. Заражение — от больного через воздух при
Начальная форма — Корь, винительный падеж, единственное число, женский род, неодушевленное
— острое вирусное заболевание преимущественно детей: лихорадка, сыпь,воспаление слизистых оболочек дыхательных путей, глаз. Заражение отбольного через
корь
сущ., кол-во синонимов: 1
• болезнь (995)
Словарь синонимов ASIS.В.Н. Тришин.2013.
.
Синонимы:
болезнь
kızamık* * *
ж, мед.
kızamık (-ğı)больно́й ко́рью — kızamıklıСинонимы: болезнь
корь, корь, -и, ж. Острая вирусная, преимущ. детская болезнь, сопровождающаяся поражением дыхательных путей, сыпью.прил. коревой, -ая, -ое.
Корь (morbilli; медиц.) — острая инфекционная болезнь, появляющаяся обычно эпидемически, чаще всего поражает детей в возрасте 2—10 лет, реже взрослых и
ж. measles, rubeola— атипическая корь — геморрагическая корь
корь ж. Острая инфекционная, преимущественно детская болезнь, характеризующаяся сыпью, воспалением дыхательных путей и жаром.
ж кызамык (балалар чире)
КОРЬ, острое вирусное заболевание преимущественно детей: лихорадка, сыпь, воспаление слизистых оболочек дыхательных путей, глаз. Заражение от больного
КОРЬ — острое вирусное заболевание преимущественно детей: лихорадка, сыпь, воспаление слизистых оболочек дыхательных путей, глаз. Заражение от больного
корень — КОРЬ; нулевое окончание;Основа слова: КОРЬВычисленный способ образования слова: Бессуфиксальный или другой∩ — КОРЬ; ⏰Слово Корь содержит следу
мед. morbilli кір (р. кору, м. р.). [Кір у неї почався, горить уся (М. Левиц.)].
корь
детская инфекционная болезнь, вызываемая вирусом. Протекает с высокой температурой, воспалением слизистых оболочек верхних дыхательных пут
корь (morbilli) — острая инфекционная болезнь, преимущественно детского возраста, вызываемая вирусом кори рода морбилливирусов, передающаяся воздушно-к
(morbilli; медиц.) — острая инфекционная болезнь, появляющаяся обычно эпидемически, чаще всего поражает детей в возрасте 2-10 лет, реже взрослых и дете
(3 ж), Р., Д., Пр. ко/риСинонимы: болезнь
-и, ж.
Детская заразная болезнь, сопровождающаяся сыпью и лихорадкой.Синонимы: болезнь
остроинфекционное вирусное заболевание, эпидемии которого возникают каждые 2-3 года; болеют корью преимущественно дети. После инкубационного периода, д
(m. congeniti) К. у новорожденного, вызванная внутриутробным заражением от матери, заболевшей корью незадолго перед родами; протекает атипично.
(m. mitigati; лат. mitigatus смягченный, ослабленный; син. К. ослабленная) К. у детей, подвергавшихся серопрофилактике, характеризующаяся удлиненным ин
Қызылша ауруы
Қызылша (корь) – парамиксовирустармен қоздырылатын, ауа-тамшылы механизм арқылы берілітін, клиникасы циклді ағымымен, қызбамен, интоксикация белгілерімен, катаральды синдроммен, макулопапулезді бөртпемен және ерекше энантемалармен сипатталатын жедел жұқпалы ауру.
Қызылша жаппай таралған ауру. Бұрын қызылшамен ауырмаған және оған қарсы егілмеген адамдар ауруға өте қабілетті, әрі олар кез-келген жас шамасында ауыруы мүмкін. Қызылшаға қарсы вакцинация жүргізілгенге дейін, 95% балалар қызылшамен 16 жасқа дейін ауырған. Ал қызылшаға қарсы егу жұмыстары кең жүргізілгеннен кейін, қызылшамен ауыру едәуір төмендеген. Бірақ қызылша ауруы сақталған және соңғы жылдары оның өсу тенденциясы байқалып отыр. Қызылшадан толық сақтану үшін 15 айлық жасқа дейінгі сәбилердің 94-97%-на иммунизация жасау керек. Бұны тіпті дамыған елдерде де іске асыру қиын. Сырқаттанудың басым мөлшері ересек жастағы адамдардың арасында байқалуда (мектеп жасындағы балалар, жасөспірімдер, әскери қызметкерлер, студенттер және т.б.). Бұл иммунизациядан кейін 10-15 жылдан соң иммунитеттің төмендеуімен біршама байланысты.
Тарихи мәліметтер. Аурудың қоздырғышы — вирус екенін 1911 ж. Андерсон және Гольдбергер анықтаған. Қызылшаның клиникалық көріністерін зерттеген ғалымдар: Н.Ф.Филатов, Д.И.Доброхотова, С.Д.Носов, Л.В.Быстрякова, В.Ф.Попов, И.Ж.Жаинбаев.
Қызылша этиологиясы. Қызылша қоздырғышы (Polinosa morbilliorum) парамиксовирустарға қатысты. Қызылша вирустарының тегіне, сондай-ақ ит пен ірі қара мал обасының вирустары да кіреді. Қызылша вирусы морфологиялық жақтан басқа да парамиксовирустармен ұқсас, оның вирионының диаметрі 120-250 нм. Қабықтары 3 қабаттан тұрады – белоктық, липидтік, гликопротеидтік. Құрамында РНҚ бар. Маймылдар үшін де патогенді. Сыртқы ортада төзімсіз. Қоздырғыш организмде ұзақ персистенцияланып, аурудан кейін баяу дамитын инфекция – жеделдеу склерозды менингоэнцефалит дамуы мүмкін.
Эпидемиологиясы. Жұқпалы аурудың көзі — тек қана науқас адам. Ол жасырын кезеңнің соңғы 2 күнінде, бөртпе шыққаннан кейінгі 4 күнге дейін сыртқы ортаға қызылша вирустарын бөледі. Бөртпенің 5-ші күнінен бастап аурудың жұғу қауіпі жойылады. Инфекцияның берілу механизмі — ауа-тамшылы. Ауруға жоғары қабылдаушылық тән. Контагиозды индексі бұрын 1,0 болған, вакцинациядан кейін -0,1-0,2. Ауру жыл бойына тіркелгенмен, оның өршу мерзімі қарашадан наурызға дейін байқалады.
Қызылша патогенезі. Инфекцияның кіру қақпалары — жоғарғы тыныс алу жолдарының шырышты қабықтары. Вирус тыныс алу жолының эпителийінде көбейеді. Жасырын кезеңнің соңғы күндерінде, бөртпе шыққаннан кейінгі 1-2 күн ішінде, вирусты қаннан бөлуге болады. Қоздырғыш бүкіл ағзаға гематогенді таралады. Жасырын кезеңнің аяғында вирусемияның тым шиеленіскен 2-ші толқыны байқалады. Вирусты сондай-ақ кеңірдектің шырыш қабықтарынан, бронхтардан, кейде дәреттен табуға болады. Гиперплазиялы лимфоидты тіндерден, соның ішінде лимфа түйіндерінен де, көмекей бездерінен, көкбауырдан гигантты ретикулоэндотелиоциттерді табуға болатыны анықталған. 3-ші күні вирусемия бірден төмендеп, 4-ші күні вирус әдетте табылмайды. Қызылша кезінде ағзаның ерекше аллергиялық құрылысы дамиды, ол ұзақ уақыт сақталады. Қызылша анергия жағдайына алып келіп, залалданған адамдарда аллергиялық реакциялардың (туберкулин, токсоплазмин және т.б.) жойылуы көрінген, сондай-ақ созылмалы аурулардың (туберкулез және т.б.) асқынуы байқалған. Иммунодепрессия бірнеше ай сақталады. Африка елдерінде, қызылша өршігеннен кейінгі бірнеше айдың ішінде, балалардың арасында ауру мен өлім қаупі, қызылшамен ауырмаған балалармен салыстырғанда 10 есе артық екені анықталған.
Ауруды бастан өткізгеннен соң тұрақты иммунитет қалыптасады. Аурудың қайталануы сирек. Вакцинациядан кейінгі иммунитет тым қысқа мерзімді (егуден соңғы 10 жылдан кейін егілгендердің тек 36%-да ғана қорғаушы антиденелердің титрлері сақталады). Вакцинаға реакция байқалған адамдар айналасындағылар үшін қауіпсіз.
Қызылшаның клиникалық көріністері. Қызылшаның жасырын кезеңі 9-11 күнге созылады. Иммуноглобулинмен алдын алу шараларын жүргізу барысында, оның 15-21 күнге дейін созылуы мүмкін. Ауру циклді түрде дамиды. Бастапқы немесе продром кезеңі дене қызуының 38-39°С дейін көтерілуімен, шаршағыштықпен, тәбетінің нашарлауымен сипатталады. Катаральды көріністер қалыптасады. Құрғақ жөтел басталады, конъюнктивит, склерит, жарықтан қорқу, блефароспазм пайда болады. Ұсақ қызыл дақты қызылша энантемалары (Филатов-Коплик-Бельский дақтары) пайда болады, ол жиі жұмсақ және қатты таңдайдың шырышты қабықтарына жайыла бастайды. Оның сыртқы түрі ұнтақ жармасына немесе кебекке ұқсайды. Экзантеманың пайда болуымен олар жойылады. Бастапқы кезеңнің аяғында (3-4-ші күні) дене қызуы төмендеп, содан кейін қызылша бөртпесінің пайда болуымен, қызба қайтадан аса жоғары деңгейге дейін көтеріледі. Бөртпе кезеңі дақты-папулезді бөртпенің пайда болуынан басталады. Қызылша экзантемалары бөртпенің сатылы шығумен сипатталады: 1-ші күні бөртпе элементтері бет және мойында пайда болады; 2-ші күні — кеудеде, қолдарда, жамбаста, 3-ші күні бөртпе аяқ пен табандарды қамтиды, ал бетте ол ағара бастайды. Бөртпе бет және мойында, кеуденің жоғарғы тұстарында жиі орналасады. Элементердің диаметрі –10 мм. 3-4 күннен кейін бөртпе ағарып, олардың орнында пигментация қалады. Одан әрі кебек тәрізді қабыршақтану байқалады (бетте, кеудеде).
Аймақтық лимфа түйіндері (мойын және шүйде) үлкейеді және оларды пальпациялағанда ауырсыну сезімі анықталады. Балалардың 50%–да көкбауыры үлкейеді Өкпеде шашыраңқы құрғақ сырыл, кейде көпіршікті ылғалды сырыл естіледі. Кейбір науқастарда ішінің ауыруы және өтуі байқалады.
Митигирленген қызылша. Жасырын кезең барысында профилактикалық иммуноглобулин енгізілсе немесе қан мен плазма құйылса залалданған адамдардың ауруы жеңіл түрде өтеді. Ол ұзарған жасырын кезеңмен (21 күнге дейін) ерекшеленеді, әдетте ол дене қызуының аздап көтерілуімен өтеді, Бельский-Филатов-Коплик дақтары байқалмайды. Асқынулары болмайды.
Қызылшаға қарсы тірі вакциналарды енгізу барысында егілген адамдардың 25-50%-да әртүрлі реакция көріністері тіркеледі. Жасырын кезең дегенмен де 9-10 күнге дейін қысқарады. Дене қызуының көтерілуі, жоғарғы тыныс алу жолдарының катары, мардымсыз макулопапулезді бөртпе байқалады. Кейбір балаларда құрысу және лоқсу болуы мүмкін.
Қызылшаның клиникалық көріністері
Иммунды жүйесі бұзылған науқастардағы қызылшаның ағымы. АИВ-инфекциямен залалданғандар және онкологиялық науқастарда аурудың ағымы ерекше болады. Көп жағдайда (80%) қызылшаның өте ауыр өтетіні белгілі. Онкологиялық науқастардың қызылшамен ауырғандарының 70%-да өлім қаупі байқалса, АИВ-залалданғандарда — 40%. Өте ауыр ағымға қарамастан, науқастардың 30%-да экзантема жойылады, ал 60%-да — бөртпе атипті болады. Ауыр асқынулар жиі дамиды (энцефалит, өкпе қабынуы және т.б.).
Қызылша асқынулары. Тыныс алу жолдары шырышты қабықтарының қызылша вирусымен зақымдануы бронхиттің, жалған круптың, бронхиолиттің, өкпе қабынуының дамуына алып келуі мүмкін. Өкпе қабынуының кейбір түрлерінде басты рольды вирус атқарады. Көздің дәнекер қабығынан басқа, кейде көздің мөлдір қабығы да зақымға ұшырайды. Сирек дамитын асқынуларға миокардит, гепатит, гломерулонефрит жатады.
Ауыр асқынуларға орталық жүйке жүйеснің зақымдануы (энцефалит, менингоэнцефалит) жатады (1000 науқастың 1-де). Энцефалиттің белгілері экзантема пайда болғаннан кейін 1 аптадан соң білінеді, кейде кеш пайда болуы да мүмкін (2-3 аптадан кейін). Дене қызуы қайтадан көтеріліп, ағзаның улануы, ұйқышылдық, ақыл-есті жоғалту, амимия, нистагм, бет жүйкесінің невриті, аяқ-қолдың салдануы, іш рефлекстерінің жойылуы білінеді.
Шеткі қанда лейкопения, лимфоцитоз, ЭТЖ жоғарылайды.
Диагностикасы. Аурудың шиеленісу кезеңінде типті қызылшаның диагнозы қиындық тудырмайды. Қызылша экзантемасының пайда болуына дейінгі бастапқы кезеңде, диагноз төменгі қабақтың ісінуімен қатар көздің дәнекер қабығының қабынуына, үстіңгі тыныс алу жолдарының катарына, энантемаға, Бельский-Филатов-Коплик дағының анықталуына, бөртпенің дақты-паулезді, қосылуға бейім бөртпелердің сатылы түрде дамуына негізделеді.
Егілген науқастардағы аурудың атипті ағымын анықтау өте қиын. Ауруды қызамықтан, энтеровирусты экзантемадан, Розенбергтің инфекциялық эритемаларынан, аллергиялық бөртпеден, жұқпалы мононуклеоздан ажырату керек. Ол үшін лабораториялық әдістер қолданылады. Бастапқы кезеңде және бөртпеден кейінгі алғашқы 2 күнде қақырықтан, мұрын шырышынан немесе дәреттен көп ядролы гигант клеткаларын табуға болады. Осы материалдан, дақылды клеткаларындағы, қызылша вирус бөліп алуға болатыны белгілі. Вирусты иммунофлюоресценция әдісімен анықтуға болады.
Серологиялық әдістер кең қолдануда: ТГАР, КБР, ИФА. IgM класына жататын антиденелер аурудың жедел түріне сәйкес келеді, ал IgG класына жататын антиделер бұрын болған инфекцияны немесе вакцинация болғанын көрсетеді. ПТР нәтижелі болады.
Қызылша емі. Этиотропты емі жетілмеген. Клиникалық белгілері білінгенде қызылшаға қарсы иммуноглобулин ешқандай әсер бермейді. Науқас үйде емделуі тиіс. Ал ауруханаға асқынған жағдайда және эпидемиологиялық көрсеткіш бойынша жатқызылады. Қызба кезеңінде төсектік режим ұсынылады. Төсекті көзге күн түспейтіндей қою керек. Науқасқа көп мөлшерде сұйықтық беріледі, жеміс шырындары, витаминдер. Көзге 20% сульфацил-натрий ерітіндісі, күніне 3-4 рет пайдаланылады.
Антибиотиктер тек қана аурудың бактериальды асқынулары дамығанда тағайындау керек: ампициллин, цефалоспориндер, макролидтер.
Алдын алу шаралары. Қызылшаға қарсы пассивті иммунизация жүргізу керек. Пассивті иммунизация 3 жасқа дейінгі балаларға, жүкті әйелдерге, туберкулезбен ауыратын науқастарға, әлсіз иммунды жүйелі адамдарға көрсетілген. 3 жастан жоғары қызылшамен ауырмаған, әрі қызылшаға қарсы егілмеген балаларға жедел түрде қызылшаға қарсы вакцина егілуі керек. Ауру кезінде баланы балалар мекемесіне 17 күн бойы жібермеу қажет, ал профилактикалық иммуноглобулин қолданғандарды –21 күн.
Қызылшадан сақтандырудың сенімді әдісі тірі вакцинамен иммунизация жасау. Бұл егу қорғаушы әсерді 15 жыл бойы сақтайды. Тірі вакцинаны жүкті әйелдерге, туберкулез, лейкоз және лимфомамен ауыратын науқастарға, сондай-ақ АИВ-залалданғандарға белгілемейді. Көп елдерде вакцинаны екі дозада қолданады. Бірінші вакцинаны 1 жасқа жақын балаларға енгізсе, 2-ші егуді 15-18 айлық балаларға жасайды. Иммунизация барысында балалардың 95% жақсы нәтижелілікке жетеді.
[youtube.player]I(morbilli)острая инфекционная болезнь, сопровождающаяся интоксикацией, катаральным воспалением слизистых оболочек верхних дыхательных путей и глаз, пя. смотреть
– острая инфекционная болезнь вирусной этиологии с воздушно-капельным механизмом передачи, характеризующаяся лихорадкой, катаральным воспалением слизистых оболочек глаз, носоглотки и верхних дыхательных путей, энантемой и пятнисто-папулезной сыпью. Возбудителем является РНК-содержащий парамиксовирус, который быстро погибает под действием солнечного света, ультрафиолетового излучения. Источником возбудителя инфекции является больной корью человек. Он заразен для окружающих с последних 1 – 2 дней инкубационного периода до 4-го дня после появления сыпи. Передача возбудителя инфекции происходит воздушно-капельным путем. Вирус попадает в воздух с капельками экссудата из верхних дыхательных путей больного во время разговора, кашля, чиханья. Заражение происходит как при непосредственном общении с больным, так и на значительном расстоянии от него, так как вирус с током воздуха может проникать в соседние помещения и даже на другие этажи. Если беременная женщина перед родами заболеет корью, возможно трансплацентарное заражение плода. В этом случае у родившегося ребенка отмечаются симптомы кори. Через третье лицо возбудитель инфекции не передается; случаи передачи его через предметы обихода вследствие малой стойкости вируса очень редки. При заносе возбудителя кори в отдельные местности, где ее не было многие годы, а также в непривитые детские коллективы заболевают практически все, до того не болевшие корью, независимо от возраста. В крупных населенных пунктах, где выражены миграционные процессы, чаще заболевают дети в возрасте 1–7 лет, в возрастных группах старше 7 лет заболеваемость быстро снижается и в возрасте после 14 лет встречаются лишь отдельные случаи кори. Для кори, как и для всех воздушно-капельных инфекций, характерна сезонность. Максимальное число заболеваний регистрируется с декабря по май, минимальное – в августе-сентябре. В связи с массовой вакцинацией против кори заболеваемость ею резко снизилась. Клиническая картина. Инкубационный период составляет от 8 до 17 дней при введении гамма-глобулина. Продолжительность его может увеличиваться до 21–28 дней. В типичных случаях в течении болезни выделяют 3 периода: катаральный (начальный, продромальный), период высыпания и пигментации. Катаральный период начинается остро: появляются насморк, кашель, конъюнктивит, симптомы интоксикации (повышение температуры тела до 38 – 39 °C, головная боль, недомогание, вялость, потеря аппетита и др.). Кашель обычно грубый, лающий, голос охрипший. Может развиться синдром крупа. Лицо становится одутловатым, веки и губы припухают. Отмечается гиперемия конъюнктив и склер, слезоточение и светобоязнь. Со 2-3-го дня на слизистой оболочке твердого и мягкого неба обнаруживаются красные пятна (энантема). На слизистой оболочке щек на уровне малых коренных зубов, а иногда на слизистой оболочке губ и конъюнктиве появляются мелкие папулы (диаметром 0,5–1 мм), которые имеют серовато-белый цвет, возвышаются над поверхностью слизистой оболочки, окружены венчиком гиперемии. Папулы не сливаются между собой, прочно спаяны с подлежащей тканью (не снимаются шпателем). Эти элементы являются специфическим симптомом кори и носят название пятен Вельского – Филатова – Коплика. Они сохраняются 2–4 дня и исчезают в первый, реже второй день периода высыпания. После их исчезновения слизистая оболочка щек несколько дней остается гиперемированной и шероховатой. Иногда в катаральном периоде на коже обнаруживается слабовыраженная мелкоточечная скарлатиноподобная или пятнистая сыпь, в отдельных случаях она бывает уртикарной. С появлением характерной коревой сыпи продромальные высыпания исчезают. Катаральный период обычно продолжается 3 – 4 дня. Период высыпания начинается с 4 -5-го дня болезни и продолжается обычно 3 дня. Характерна этапность высыпаний. Первые элементы сыпи возникают за ушами, на спинке носа, затем в течение первых суток она быстро распространяется на лицо, шею, частично на верхнюю часть груди и спины. На 2-е сутки сыпь покрывает все туловище, а на 3-й – верхние и нижние конечности. Сыпь обычно обильная, яркая, пятнисто-папулезная, располагается на неизмененной коже. Иногда она бывает с геморрагическим компонентом. Местами образуются сплошные поля эритемы. Температура тела в первый день высыпания более высокая, чем в катаральном периоде (иногда за 1 – 2 дня до высыпания температура несколько понижается; новый подъем ее в первый день появления сыпи придает температурной кривой двугорбый характер). Температура остается повышенной в течение всего периода высыпания. Становятся более выраженными симптомы поражения верхних дыхательных путей, глаз, интоксикации. Отмечаются изменения нервной, мочевыделительной, сердечно-сосудистой системы, желудочно-кишечного тракта и легких. Часто бывают носовые кровотечения. С 4-го (иногда с 3-го) дня от начала высыпания наступает период пигментации: сыпь начинает тускнеть, становится бурой или светло-коричневой. Пигментация происходит в той же последовательности, что и высыпания. Одновременно регрессируют катаральные явления и уменьшается интоксикация, температура при отсутствии осложнений нормализуется, понижаясь обычно литически в течение короткого промежутка времени или критически. Исчезновение сыпи может сопровождаться мелким отрубевидным шелушением кожи. Иногда в периоде пигментации возникает синдром крупа, обусловленный присоединением вторичной инфекции. Период пигментации продолжается обычно 1 – 1,5 нед. При легкой форме кори катаральный период укорочен до 1 – 2 дней, симптомы интоксикации выражены слабо или отсутствуют, температура тела субфебрильная, катаральные явления незначительные, пятен Вельского – Филатова – Коплика может не быть, сыпь скудная, этапность высыпания менее четкая. Осложнения могут появиться в любом периоде кори. Наиболее часто встречаются ларингит, трахеит, бронхит, пневмония, плеврит. Кроме того, корь может осложняться отитом, менингитом, энцефалитом, энтеритом, колитом. Диагноз основывается на оценке клинико-эпидемиологических данных. В крови в конце инкубационного и начале катарального периода отмечаются умеренный лейкоцитоз с нейтрофилезом и сдвигом влево, лимфопения; в периоде высыпания – лейкопения, нередко с относительным нейтрофилезом. При сомнениях в диагнозе иногда прибегают к специфическим методам диагностики (определение нарастания титров противовирусных антител в динамике с помощью реакций торможения гемагглютинации, связывания комплемента и нейтрализации). Дифференциальный диагноз в катаральном периоде проводят с острыми респираторными вирусными болезнями. В период высыпания дифференциальный диагноз чаще проводят с краснухой, скарлатиной, иерсиниозом, медикаментозным дерматитом. Лечение большинства больных проводится в домашних условиях. Госпитализации подлежат дети первых 2 лет жизни, больных тяжелыми формами кори, с осложнениями, а также больные из закрытых детских учреждений, общежитий (по эпидемиологическим показаниям). Кроме того, госпитализация необходима при невозможности организации ухода за больным на дому, при плохих бытовых условиях. В катаральном периоде и периоде высыпания назначают постельный режим. Следует обеспечить хорошую вентиляцию помещения. Рекомендуют обильное питье (например, фруктовые соки, компот, чай). При повышенной температуре тела кормить больного необходимо чаще, малыми порциями. Пища должна быть легкоусвояемой, молочно-растительной. Очень важен уход за кожей (гигиенические ванны, умывание, влажные обтирания), слизистой оболочкой полости рта (питье, особенно после приема пищи, детям старшего возраста и взрослым – полоскание рта после еды кипяченой водой). Показано закапывание в конъюнктивальный мешок 10 – 20 % раствора сульфацил-натрия по 1 – 2 капли 1 – 2 раза в день. При мучительном кашле детям раннего возраста дают пертуссин (по 0,5 – 1 чайной ложки 3 раза в день), детям старшего возраста и взрослым назначают ненаркотические противокашлевые средства: глауцина гидрохлорид (глаувент), либексин, тусупрекс и др. При осложнениях лечение проводят в соответствии с их характером. В этих случаях необходимо назначать антибиотики в достаточной дозе и в возможно более ранние сроки (даже при подозрении на возникновение осложнений). Прогноз, как правило, благоприятный. Однако выздоровление происходит медленно. В течение 2 – 8 нед и более у реконвалесцентов может наблюдаться астения. Перенесенная инфекция способствует обострению хронических заболеваний, иногда возникают эндокринные нарушения. Профилактика. Основной профилактической мерой является активная иммунизация живой ослабленной коревой вакциной детей, не болевших корью. Большое значение имеют раннее выявление и изоляция больных корью. Дезинфекцию в очаге ввиду нестойкости вируса не проводят; ее заменяют проветриванием и влажной уборкой помещения. В детских учреждениях группы должны быть размещены с учетом их возможной изоляции и разобщения. смотреть
КОРЬшироко распространенное острое инфекционное заболевание, встречающееся главным образом у детей и характеризующееся повышением температуры, катаральным воспалением слизистых оболочек носа, глаз и горла и появлением на коже пятен сыпи. Корь в прошлом иногда называли коревой краснухой, однако этот термин вносит путаницу, поскольку его ошибочно использовали и для обозначения краснухи. Корь наиболее тяжело протекает у истощенных и ослабленных детей и в развивающихся странах до сих пор остается частой причиной детской смертности. Кроме человека к кори высоковосприимчивы обезьяны - единственные из животных, среди которых эта инфекция возникает в естественных условиях.Исторический аспект. Заболевание встречается во всех климатических зонах и среди представителей всех рас; высокая восприимчивость к кори наблюдается повсеместно. Вероятно, корь была широко распространена и в античном мире, хотя точных сведений об этом не сохранилось. Первое дошедшее до нас классическое описание кори было сделано иранским ученым Рази в 915 н.э. В 17 в. Т.Сиденхем четко разграничил симптомы кори и скарлатины, которые ранее считались единым заболеванием. В 1847 П.Панум опубликовал результаты блестящего анализа эпидемии кори на Фарерских островах и точно определил продолжительность инкубационного и контагиозного (заразного для окружающих) периодов кори.Эпидемиология. Корь вызывается РНК-содержащим вирусом из семейства парамиксовирусов (Paramyxoviridae), к которому также относят вирусы инфекционного паротита (свинки), чумки собак и чумы рогатого скота. С двумя последними вирус кори имеет много общих признаков (сходство структуры вириона и особенностей строения и репликации генома); предполагается, что вирус кори произошел от вируса чумки собак. См. также ВИРУСЫ.Среди известных инфекционных болезней корь - одна из наиболее заразных. По оценкам, к 21-му году жизни 95% городских жителей мира переболели корью. Передача вируса происходит вместе с микрокапельками слизи из носа, гортани и ротовой полости больного, рассеивающимися при кашле, чихании и разговоре. Воздушно-капельный способ передачи кори является основным, однако заражение может происходить и при вдыхании инфицированной пыли. Корь чрезвычайно заразна: восприимчивость к ней приближается к 100%. После перенесенного заболевания у выздоровевших сохраняется пожизненный иммунитет; случаи повторной болезни чрезвычайно редки. Большинство "повторных" случаев объясняется тем, что одно из заболеваний было вызвано вирусом краснухи. Дети, родившиеся от перенесших корь матерей, остаются иммунными (невосприимчивыми к болезни) до 4 или даже 6 месяцев, так как в течение этого периода в их крови сохраняются защитные материнские антитела. Сезонный пик заболеваемости приходится на конец зимы. Пока остается не ясным, почему в некоторых городах заболеваемость корью возрастает каждую вторую или третью зиму. Вспышки кори чаще всего происходят в детских коллективах (детских садах, младших классах школы).Клиническое течение. Инкубационный период, т.е. время от заражения (контакта с больным) до появления первых симптомов, продолжается 7-14 дней, обычно около 10 сут. Первый симптом - повышение температуры; примерно через 12 ч отмечаются выраженные покраснение и раздражение слизистой оболочки глаз; развивается светобоязнь; к концу первых суток появляются признаки катарального воспаления слизистых верхних дыхательных путей (насморк, саднящий кашель). Примерно через 2-4 дня после первых симптомов болезни на слизистой оболочке щек (напротив коренных зубов) возникают мелкие, с маковое зерно, беловатые высыпания (пятна Коплика). Через 1-2 дня (3-5-й день болезни) внезапно появляется сыпь. Сначала она обнаруживается за ушами и на лбу, затем быстро распространяется ниже - на лицо, шею, тело и конечности. Мелкие розовые пятна сыпи быстро увеличиваются в размерах, приобретают неправильную форму, иногда сливаются. В период максимального высыпания, через 2-3 дня после появления сыпи, температура может подниматься до 40,5?. Сыпь сохраняется 4-7 дней, а затем постепенно исчезает в том же порядке, как и появляется. На месте сыпи остаются участки коричневатой пигментации, которая держится 7-10 дней.Больной корью наиболее заразен от 11-го до 16-го дня после инфицирования, т.е. с первого дня повышения температуры до 4-5-го дня кожных высыпаний.Смертность при неосложненных формах кори невысока, однако осложнения бывают часто и могут протекать в тяжелой форме. По частоте они располагаются в следующем порядке: 1) воспаление среднего уха (отит), к нему часто присоединяется мастоидит (воспаление сосцевидного отростка височной кости); 2) бронхопневмония; 3) воспаление шейных лимфоузлов; 4) ларингит; 5) энцефалит.Лечение. Специфическое лечение отсутствует, поэтому проводится симптоматическая терапия. Больного необходимо изолировать от окружающих (в особенности от детей); рекомендуются постельный режим и жидкая пища. Затемнять комнату необязательно. Для предупреждения вторичных бактериальных инфекций назначают антибиотики.Профилактика. Исследования по разработке противокоревой вакцины начались в 1954, когда вирус кори (штамм Edmonston) впервые удалось вырастить в тканевой культуре. Из этого же штамма Дж.Эндерс приготовил первую живую вакцину. Проведенные в 1961 испытания подтвердили ее эффективность. В 1963 Министерство здравоохранения США разрешило производить два типа коревых вакцин: живую аттенуированную (из ослабленного вируса) и инактивированную ("убитую"). Использование инактивированной, создающей непродолжительный иммунитет, вакцины не оправдало себя; с 1968 вакцинация ею в США не проводилась. Хорошие результаты дает пассивная иммунизация (введение специфического гамма-глобулина): антитела полностью подавляют инфекцию или облегчают течение болезни. Поэтому иммунный сывороточный глобулин должен быть введен как можно быстрее после контакта с больным (т.е. сразу после возможного заражения). Вопреки прогнозам, обещавшим скорую победу над корью в результате массовой иммунизации, статистика показывает рост заболеваемости ею в мире. смотреть
мед.Корь — острое высоко контагиозное инфекционное заболевание, протекающее с интоксикацией, катаральным воспалением дыхательных путей, конъюнктивитом. смотреть
[youtube.player]Читайте также: