44 школа витебска коронавирус

В Белоруссии открылись школы и готовится парад Победы 9 мая

21.04.2020 в 16:26, просмотров: 15563

Президент Белоруссии Александр Лукашенко заявил: несмотря на распространение коронавируса, в стране пройдут все запланированные на 9 мая мероприятия. Минск уже украшают к празднику, монтируют трибуну для парада Победы. С 20 апреля должны были вернуться к учебе и белорусские школьники, но многие родители выбрали домашнее обучение для своих детей.

Число зараженных на миллион жителей в Белоруссии вдвое опережает среднемировое значение - 663 против 320 По состоянию на 20 апреля зарегистрировано 6264 положительных теста на COVID-19. Несмотря на это, Минобразования решил вернуть школьников за парты. В школах планируют ввести соответствующие эпидемиологические мероприятия, чтобы не допустить распространения коронавируса.

"Весь день — и на уроках, и на переменах — дети должны быть в масках. У каждого из учащихся должны быть личные антисептики для обработки рук", - такие сообщения накануне получили родители школьников. В ответ они стали спрашивать: "Как заставить первоклашку целый день просидеть в маске, а еще уговорить менять ее каждый два часа?".

Позже в Минобразования пояснили, что использование медицинских масок носит рекомендательный характер. Главное - исключить рукопожатия, соблюдать социальную дистанцию и установить все необходимые дезинфецирующие средства в местах общего пользования. "Как можно соблюдать меры безопасности, если туалеты общие, столовая общая, гардероб внизу тоже общий?!" – задаются вопросом пользователи соцсетей.

Как рассказал "МК" ученик школы №49 в Минске Саша, из его класса на уроки пришли только четыре человека.

"Практически во всех классах 10-15% учеников. Многие не ходят из-за всей этой ситуации с коронавирусом, и частично из-за того, что практически нет никаких мер безопасности. Просили брать медицинские маски и антисептики, но не у всех они есть. В целом, к отказу посещать занятия учителя относятся с пониманием". По словам школьника, пропуск учебного дня не засчитывается как прогул, но и никакой отдельной программы для дистанционного обучения в его школе нет: "Просто пишут домашнее задание в электронный дневник, и я его выполняю. Потом его никто не проверяет. Так и обучаюсь".

Вопреки рекомендациям ВОЗ и требованиям граждан власти не стали отказываться и от проведения парада Победы на 9 мая. Петицию с просьбой отменить мероприятие подписали свыше 7 тысяч граждан Белоруссии.

В Минобороны страны подчеркнули, что эпидемиологическая обстановка в стране позволяетпроводить плановые мероприятия боевой подготовки. Там заверили, что во время подготовки к параду медслужба Вооруженных сил выполняет "комплекс противоэпидемических и лечебно-профилактических мероприятий".

Тем не менее, на 20 апреля, в белорусской армии зафиксировано четыре случая заражения коронавирусной инфекцией. Контактировавшие с заболевшими военными люди изолированы в палаточных городках.

Меры белорусского правительства "МК" прокомментировали эксперты.

Алексей Хухрев, кандидат медицинских наук: "Учебный класс - это замкнутое пространство, и, если хоть у одного выявляется контагеозное заболевание, то полягут целые классы. Коронавирус не такой заразный, как ветрянка, но замкнутое пространство - фактор, который существенно облегчает заражение.

В Белоруссии вообще все не очень понятно. Есть две европейские страны, назовем их "черные дыры" - это Швеция и Белоруссия, где решили пойти своим путем. Но если шведским данным я могу доверять, и они все-таки строго ограничили своих стариков в передвижении, то белорусские данные вызывают большие сомнения.

Наверное, приблизительное число заразившихся можно будет узнать постфактум, если будут проводить широкое тестирование на антитела. Что касается парада Победы, то есть научный факт: больше всего инфекция убивает пожилых людей. Если парад и будет проводиться, то это допустимо только онлайн. Или как они защитят своих стариков? Во многом это вопрос политики и желания пойти своим путем.

Но цыплят по осени считают, посмотрим, какие там будут результаты. Хотя с такими закрытыми обществами сложно делать какие-то умозаключения. Как говорится есть три вида лжи: ложь, наглая ложь и статистика. Ситуация в Белоруссии – она об этом".

Елизавета Лужбина, врач из Витебска (имя изменено): "У нас в городе ситуация становится неконтролируемой. Пациентов очень много. Врачи тоже заражаются. Я против парада, походов в церкви, посещения школы. Но люди не понимают всей опасности.

Я очень устала убеждать, просить, доказывать. Некоторые мои друзья, несмотря на то, что я им рассказывала об опасности, пошли на службы в храмы, отправляют детей в школу, собираются идти на субботник… Но мне пишут и звонят люди, которые болеют или перенесли эту инфекцию. Многим не делали тесты или они были отрицательные. Результаты тестов ведь не на 100 процентов достоверны. Течение болезни очень длительное, около месяца. Но радует то, что есть среди моих близких и знакомых есть выздоровевшие.

На працы я адчуваю сябе абароненым. Усе неабходныя сродкі абароны ў нас былі з першага дня. Мы былі гатовыя да прыёму вірусных пнеўманій. Нам загадзя ўсталявалі патрэбнае абсталяванне, дапамаглі падзяліць бальніцу на зоны.

Многія нам дапамагалі: спонсары, звычайныя людзі, калегі з Мінска, нават міністр аховы здароўя. Але наша бальніца — не паказальная для Віцебска, а, хутчэй, узорна-паказальная. У астатніх бальніцах — сітуацыя іншая. Тыя, хто прыняў на сябе першы ўдар, моцна пацярпелі: там захварэлі і дактары, і іншыя пацыенты.

Сучасная медыцына павінна вырашаць праблемы не ў момант эпідэміі, а загадзя. Мы ўсе чыталі навіны пра каранавірус яшчэ зімой. Я — доктар — і рыхтаваўся да яго прыходу як доктар: вывучаў даследаванні, як лячыць людзей з каранавірусам. Але я не мог спрагназаваць, як гэты вірус будзе распаўсюджвацца, з якой хуткасцю, якія будуць маштабы. Для гэтага ёсць іншыя прафесіі: вірусолагі, эпідэміёлагі. Не дактары, а людзі, якія займаюцца арганізацыяй аховы здароўя, закупляюць абсталяванне, сродкі абароны, прымаюць стратэгічныя рашэнні.

У Віцебску сітуацыя выйшла з-пад кантролю.

Для прыёму хворых з каранавірусамі падрыхтавалі адну бальніцу і туды адпраўлялі ўсіх са станоўчымі вынікамі тэсту. Але гэта вар'яцтва — абапірацца толькі на тэсты пры прыняцці рашэнняў. Яшчэ ва ўніверсітэце ўсіх студэнтаў вучаць, што не існуе тэстаў з пэўнасцю 100%. І што атрымалася?

Мужа са станоўчым вынікам клалі ў інфекцыйную бальніцу, якая была гатовая да такіх пацыентаў. А жонку з адмоўным вынікам, але з такімі ж сімптомамі — у іншую, дзе ніхто не быў абаронены. У мяне ў бальніцы ляжаць мама і дачка з адной сям'і. У дачкі станоўчы вынік, у мамы — адмоўны. Мама ледзь выжыла. Ход хваробы ў яе быў тыповы для ўсіх пацыентаў з каранавірусам.

Не ўлічылі і тое, што крыніц заражэння можа быць шмат: людзі прыехалі з адпачынкаў, вярталіся з працы за мяжой. З-за гэтых памылак шуганула адразу ў шмат якіх шпіталях.

Медработнікі, вядома, таксама захварэлі. І гэта — проста паскудства. Іх не папярэдзілі пра рызыкі. Яны былі ўпэўненыя, што прымаюць хворых са звычайнай пнеўманіяй і ВРВІ, якіх у гэты перыяд шмат. Я сам 22 сакавіка ездзіў у адзін са шпіталяў дапамагаць калегам — у нас не было ніякай абароны [18 сакавіка стала вядома пра першую смерць ад пнеўманіі з падазрэннем на каранавірус у Віцебску, але ўлады да 31 сакавіка публічна адмаўлялі наяўнасць складанай сітуацыі ў Віцебску, а пасля не раз заяўлялі, што сітуацыя пад кантролем — НН]. Але зусім нечакана мы сутыкнуліся з валам вірусных пнеўманій, многія з якіх былі каранавіруснымі. Сродкаў абароны не было.

Лекары, медсёстры, санітаркі, ліфцёр, раздатчыца і многія іншыя людзі бачылі, як заражаюцца і нават паміраюць іх калегі, аднакурснікі, сябры.

У шпіталях пачалася паніка і дэзерцірства: хтосьці звальняўся, хтосьці сыходзіў на бальнічны. Працаваць без абароны было нормай у савецкія часы, але для сучаснага свету гэта — дзікунства.

Калі ў бальніцы няма патрэбнага абсталявання, а ў доктара — патрэбных сродкаў абароны, ты нічога не зробіш. Ты можаш быць разумным і добрым доктарам, але ты будзеш нямоглы.

Праз тыдзень пасля ўспышкі ў горадзе ў нашай бальніцы з'явіліся сродкі абароны і патрэбнае абсталяванне. Мы праехаліся па іншых бальніцах, праверылі пацыентаў і дактароў. Сярод іх выявілі тых, каму патрэбна была дапамога з кіслародам, забралі да сябе і дапамаглі. Дзякуючы гэтаму і ўдалося пагасіць паніку.

Першы рэспіратар і ахоўны касцюм, якія я надзеў, прывезлі валанцёры. Лік тады ішоў на гадзіны, паспелі. Калі б мы пачалі прымаць хворых без абароны, захварэлі б самі. Цяпер сродкаў абароны з кожным днём — усё больш. Дзяржава прывозіць асноўную частку. Да канца эпідэміі будзем забяспечаны цалкам. Але хацелася б, каб гэта было ў пачатку.

Калегу ўжо тэлефанавалі з пракуратуры, нагадвалі пра працэдуру атрымання спонсарскай дапамогі. Праверкі ўжо пачаліся. Пакуль што не надта актыўна — трэба ж нам працаваць. Але няма ў мяне ілюзій, што потым усё скончыцца добра.

Я б марыў, каб з маёй дапамогай памерла менш хворых, чым без мяне, але не факт. Мы не можам усіх выратаваць, людзі паміраюць.

Тое, што ў нас не паміраюць ад каранавіруса, гэта ж не медык сказаў. Учора ў мяне ў рэанімацыі памерла медсястра, 41 год, за жыццё якой мы змагаліся паўтара тыдня.

У медработніка вірусная нагрузка на парадак большая, чым у пацыента, што заразіўся пры выпадковым кантакце ў транспарце або краме. Таму часта хада хваробы праходзіць цяжэй.

Часам і чалавек, і дактары, робяць усё, і не атрымоўваецца. Часам людзі самі сабе шкодзяць.

Адзін мой пацыент калісьці хадзіў на Эверэст і дзякуючы гэтаму вопыту выбраўся з крайне цяжкага стану. Ён ведаў, што калі кіслароду мала, яго трэба эканоміць: не крычаць, не гаварыць, не панікаваць, а проста ляжаць на жываце. Гэта вельмі важна.

На жаль, не ўсе гэта робяць, а я прымусіць не магу.

Пакуль што ў нас не такая складаная сітуацыя як у Італіі. Сыграла на руку тое, што мы заўсёды лічылі сваім недахопам — вялікая колькасць стацыянараў.

Зараз перапрафілявалі бальніцы, пакуль атрымоўваецца спраўляцца з патокам людзей. Але калі людзей стане яшчэ больш, будуць праблемы. Таму

я спадзяюся, што людзі нам дапамогуць і будуць сябе берагчы. Банальныя меры засцярогі, пра якія ўсе ведаюць: дыстанцыя, менш кантактаў, мыць рукі.

Правільная арганізацыя ратуе ў дзясяткі разоў больш, чым любы доктар. Я дапамагаю канкрэтным людзям: адзінкам, дзясяткам. Я сяджу ў акопе на перадавой і спадзяюся, што ў генеральным штабе хтосьці думае. І хачу верыць, што людзі таксама клапоцяцца пра сябе і не падстаўляюцца. Нам, дактарам, вельмі важна ведаць, што мы — не адны на гэтай вайне.

• Калі вы — паліклініка або бальніца, і вам патрэбныя сродкі абароны,запоўніце заяўку па спасылцы.
• Калі вы ці ваша кампанія гатовыя дапамагчы закупіць для якой-небудзь бальніцы (цалкам або часткова) і даставіць тавар, напішыце нам на пошту [email protected] з паметкай СПОНСАР або запоўніце заяўку.
• Калі вы ведаеце кампаніі, якія вырабляюць сродкі індывідуальнай абароны, напішыце нам на пошту [email protected] з паметкай ПАСТАЎШЧЫК або запоўніце заяўку.
• Калі вы хочаце далучыцца да праекта як валанцёр, запоўніце заяўку па спасылцы.

Хочаш падзяліцца важнай інфармацыяй ананімна і канфідэнцыйна? Пішы ў наш Тэлеграм